Het openbaar vervoer kan altijd erger...

Voelen we ons weer een beetje thuis?? Vergeleken met Nieuw Amsterdam is zelfs Ochten een wereldstad.
Nadat we voor de tweede keer uit de centrale markt zijn gejaagd dor alle rare mensen, hebben we de bus gepakt naar Yorksberg, omdat je vanaf daar snel kunt oversteken naar Nieuw Amsterdam. Surinamers hebben (behalve als ze zelf in een auto zitten) blijkbaar geen haast, want de bussen rijden hier pas wanneer ze vol zitten. Omringd door stinkende uitlaatgassen en getoeter van het drukke verkeer hebben we een half uur gewacht totdat de bus vol zat. Die rijdt dan via een bepaalde route en hij stopt overal waar iemand eruit of erin wil. Ja, dit kost wel wat extra tijd, maar je betaalt er dan ook omgerekend 30 eurocent voor.
Yorksberg is een uithoek van het district Paramaribo en dat verbaasde me niets. Vanaf daar hebben we ons over laten varen naar Nieuw Amsterdam, over een gigantische plas water, want op dit punt komen de Suriname- en Commewijne Rivier bij elkaar.
Van Nieuw Amsterdam had ik wel wat meer verwacht met zo’n naam. Ik was als een malle foto’s aan het maken van het haventje dat vanuit de verte opdoemde, niet wetend dat het daar zo ongeveer bij bleef. Uitgestorven was het… De enige bewoner die ik er gesproken heb was een geit langs een zandweggetje. Het is overigens wel heel mooi daar. Het oerwoud probeert zich als het ware weer terug te dringen tot aan de rivier, dus het is er heel groen. Waar we eigenlijk voor kwamen was het openlucht museum bij Fort Nieuw Amsterdam, waar veel over de slaventijd terug te vinden is. Hier werd er ook duidelijk op gewezen dat er nog steeds veel mensen (kinderen vooral) als slaaf leven op bijvoorbeeld cacao- of koffieplantages, of gewoonweg omdat hun ouders ze niet kunnen onderhouden. Fair Trade is dus totaal geen loze actie.
Na nog een half uurtje door het levenloze stadje te zijn geslenterd, dat zowaar wel een brandweer- en een politiepost heeft (gekkenhuis!), zijn we dezelfde weg weer teruggegaan met het bootje en de bus. Blijkbaar heb ik tijdens te reis steeds met m’n rechterkant in de zon gezeten, want het verschil is echt afschrikwekkend. Morgen ga ik m’n rechterkant volledig insmeren en m’n linkerkant niet. Zo kan ik jullie bleekscheten echt niet onder ogen komen.
P.S. Jenny en ik gaan zo naar de bruiloft van zuster Deborah, we zijn benieuwd!