Zus en Zo

Ik had het er vandaag met Wouter over dat, aan het begin van de stage, een maand zo ontzettend lang lijkt om weg te zijn. Met nu nog maar een week te gaan vraag ik me af waar die andere drie weken opeens zijn gebleven, heb ik iets gemist? Elke ochtend dat we naar het ziekenhuis moeten, heeft zo’n zelfde gevoel. ’s Ochtends vroeg heb je echt het idee dat er geen einde aan komt en voor dat je het weet sta je al weer buiten.
Het scheelt dat de regering vandaag heeft besloten om 3 februari tot nationale feestdag uit te roepen, om die Chinezen een pleziertje te doen, dus blijven er voor ons nog maar drie stagedagen over. Dit bericht stond in de krant ‘Suriname Times’, waar ik een groot fan van ben geworden, omdat ze hier van dat lekker knullige nieuws hebben. Zo stond er groot op de voorpagina ‘President Bouterse heeft last van lichte koorst’. Wat ook leuk is, zijn de foto’s en plaatjes die standaard bij elk bericht worden geplaatst. De meesten worden rechtstreeks van Google gehaald (verouderd of niet) en er keurig naast geplakt. Tijdens mijn vele werkloze uurtjes in het Diakonessenhuis verdiep ik me graag in deze Surinaamse lectuur.
Om een ‘zware’ week maar weer eens goed af te sluiten hebben we ons voor de rest van de avond bij ‘Zus en Zo’ geïnstalleerd en ben ik eindelijk zo ver om hier te gaan eten. Uit principe heb ik dit nooit willen doen, puur vanwege het feit dat ik alleen maar Surinaams wilde eten hier. Maar geloof mij maar, na drie weken non-stop roti, bami, sambal en rijst wil je niets liever dan gewoon eens een lekkere Hollandse salade. Wat ik ook zo fijn vind aan Zus en Zo is het gedrag en niveau van de bediening. Ik ben echt niet zo veeleisend, al zijn alle do’s en don'ts van het serveren er maandenlang genadeloos bij me ingehamerd. In Suriname snappen ze er gewoon geen barst van. Borden weghalen terwijl je nog aan het eten bent, de één een kwartier laten wachten terwijl het eten van de ander al koud staat te worden en ga zo maar door. Bij zus en zo hebben ze die heerlijke Nederlandse beleefdheid en regels, zodat de logica van fooi geven weer een beetje terugkeert. Naast mijn gezeur over serveren is het er gewoon heel gezellig en hebben ze elke donderdagavond een soort filmavond.
Morgen gaan we eerst even rondsnuffelen op de centrale markt, die me (zie viva la vida) aan het begin van ons verblijf nogal angstaanjagend leek door alle drukte. Maar (mede door de hufterigheid van o.a. het verkeer) daar ben ik zo onderhand wel immuun voor geworden. We hebben ook het plan om de rivier over te steken en naar Nieuw Amsterdam te gaan, voelen we ons misschien weer een beetje thuis.