Roti eet je met je blote handen!
Door: reneetjepippeloentje
Blijf op de hoogte en volg Renée
23 Januari 2011 | Nederland, Amsterdam
Een belangrijke tip voor degenen die ooit nog eens een bezoekje aan Suriname willen brengen: Ga hier vooral niet in een peugotje 206 rondcrossen, want je houdt het nog geen dag vol. Om bij Baboenhol te komen hebben we de meest hobbelige zandweggetjes moeten pakken en onze chauffeur, Mark, had (verbaast me overigens niets) geen zin om het rustig aan te doen. Ik kwam echt handen tekort om m’n hart vast te houden. Het had ook wel gescheeld als de auto gordels had en een werkende kilometerteller. Ondanks dat was het wel heel leuk om er te rijden. Het landschap werd wat heuvelachtiger en er woonden bijna geen mensen meer, alleen nog wat indianen.
Na een paar keer tegen het dak van de auto te zijn gevlogen reden we het park op. Waarom het babunhol heet? Geen idee, maar het was er wel relaxed. Lekker onder de palmbomen aan het water. Onderweg hadden we nog roti gehaald, die ik volgens Mark alleen met m’n handen mocht eten. Nouja, veel keus had ik ook niet. ;) Mark is echt een chille gozer en we hebben over vanalles gepraat.
Volgens de mensen van het park was er ook een wandelpad van een paar kilometer door het gebied aangelegd, waar we wel nieuwsgierig naar waren. Maar in plaats van een paar kilometer bleek het maar een paar meter te zijn, dus kwamen we zelf met het woeste idee om een eigen pad door de bossen te maken. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan, want in Suriname is werkelijk elke vierkante cm begroeid. Bovendien moet je zo erg opletten waar je je voeten neerzet, dat je niet eens om je heen kunt kijken.
Op een gegeven moment zagen we een gigantisch dicht web met zo’n trechtergaatje in het midden, ter grote van een biljartbal. Dit was voor mij de druppel, al bleef Mark volhouden dat het van een knaagdier was. Hoe stoer ik ook ben, er zijn grenzen!!
Na dit fantastische avontuur zijn we maar gaan afkoelen in de Suriname Rivier, die deze keer wel met netten af was gezet (pfff pussies). Hier werd ik door een paar Surinamers uitgedaagd om een potje te volleyballen. Het bleek al snel dat ze hier niet veel talent voor hebben, dus werd het meer een soort worstelgevecht om de bal. Ja, is ook leuk.
Zelfs na m’n vele insmeerpogingen ben ik toch weer grandioos verbrand. Bovendien vond ik het wel weer mooi geweest in deze apenheul. Omdat we toch ‘in de buurt waren’, zijn we (hobbeldebobbel) nog bij het stuwmeer van Brokopondo gaan kijken. Jeetje wat was dat mooi, echt verschrikkelijk mooi. Gewoon onbeschrijfelijk mooi. Platvoet en z’n vriendjes kunnen er alleen maar van dromen. Ik had er nog de hele avond willen blijven, helaas had ik twee ongeduldige kerels bij me dus gingen we er weer vandoor.
Na nog meer hobbeldebobbel hebben we met Mark afgesproken om nog een keer wat te gaan drinken. En nu ga ik m’n motivatie maar eens opzoeken om vanaf morgen weer een week te moeten werken. Oh hell…
Na een paar keer tegen het dak van de auto te zijn gevlogen reden we het park op. Waarom het babunhol heet? Geen idee, maar het was er wel relaxed. Lekker onder de palmbomen aan het water. Onderweg hadden we nog roti gehaald, die ik volgens Mark alleen met m’n handen mocht eten. Nouja, veel keus had ik ook niet. ;) Mark is echt een chille gozer en we hebben over vanalles gepraat.
Volgens de mensen van het park was er ook een wandelpad van een paar kilometer door het gebied aangelegd, waar we wel nieuwsgierig naar waren. Maar in plaats van een paar kilometer bleek het maar een paar meter te zijn, dus kwamen we zelf met het woeste idee om een eigen pad door de bossen te maken. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan, want in Suriname is werkelijk elke vierkante cm begroeid. Bovendien moet je zo erg opletten waar je je voeten neerzet, dat je niet eens om je heen kunt kijken.
Op een gegeven moment zagen we een gigantisch dicht web met zo’n trechtergaatje in het midden, ter grote van een biljartbal. Dit was voor mij de druppel, al bleef Mark volhouden dat het van een knaagdier was. Hoe stoer ik ook ben, er zijn grenzen!!
Na dit fantastische avontuur zijn we maar gaan afkoelen in de Suriname Rivier, die deze keer wel met netten af was gezet (pfff pussies). Hier werd ik door een paar Surinamers uitgedaagd om een potje te volleyballen. Het bleek al snel dat ze hier niet veel talent voor hebben, dus werd het meer een soort worstelgevecht om de bal. Ja, is ook leuk.
Zelfs na m’n vele insmeerpogingen ben ik toch weer grandioos verbrand. Bovendien vond ik het wel weer mooi geweest in deze apenheul. Omdat we toch ‘in de buurt waren’, zijn we (hobbeldebobbel) nog bij het stuwmeer van Brokopondo gaan kijken. Jeetje wat was dat mooi, echt verschrikkelijk mooi. Gewoon onbeschrijfelijk mooi. Platvoet en z’n vriendjes kunnen er alleen maar van dromen. Ik had er nog de hele avond willen blijven, helaas had ik twee ongeduldige kerels bij me dus gingen we er weer vandoor.
Na nog meer hobbeldebobbel hebben we met Mark afgesproken om nog een keer wat te gaan drinken. En nu ga ik m’n motivatie maar eens opzoeken om vanaf morgen weer een week te moeten werken. Oh hell…
-
24 Januari 2011 - 18:41
Bill :
Hobbedebobbedebob -
24 Januari 2011 - 21:15
Vissj:
kudos voor het paradijs van platvoed :D -
26 Januari 2011 - 17:47
Renee Baris:
Bill jongen, ik dacht dat je gesmolten was! -
26 Januari 2011 - 19:11
Bill:
Nein mann, ich will noch nicht smelzen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
