Javaanse lekkernijen

Waar we vandaag dan weer zijn beland… Herman en Etme hadden ons uitgenodigd in hun buitenhuis aan de Suriname Rivier. Het zijn de liefste schatten ter wereld, maar begrijpen kun je ze totaal niet. Herman had me verteld dat het huisje bij ‘white beach’ lag en dat er een paar vrienden zouden zijn. Nou, white was het niet en waar we wel terecht kwamen hadden we totaal niet verwacht. Twintig paar Javaanse ogen staarden ons aan, we waren midden in een verjaardagsfeest terecht gekomen. Na wat achterdochtige blikken en gesmoes werd blijkbaar besloten dat het wel goed zat en al snel moesten we vanalles proeven en keken ze elkaar glunderend aan als we het lekker vonden. Toen ik ze ook nog ging vragen hoe het werd bereid, was het ijs al helemaal gebroken.
Niet lang daarna gingen we in een minuscuul bootje de rivier op, waar ik in geen duizend jaar genoeg van zal krijgen. Aan de overkant begon het dichte oerwoud en daar krijg ik al helemaal de kriebels van, want wat zit daar toch allemaal achter?! Ik kreeg al snel een antwoord, want de man die het bootje bestuurde vroeg of we er in wilden varen. Er lopen namelijk heel veel kreekjes de bossen in, die er overigens niet uitnodigend uitzien. Maar het was wel zo spannend! Helaas was net op dat moment m’n fototoestel leeg, het zag er namelijk ‘net echt’ uit. Haha, tot m’n schaamte deed het me aan de dierentuin denken.
Wouter en ik hadden er niet op gerekend dat we het bos in konden en hadden er geen schoenen voor meegenomen, we zijn er dan ook niet ver ingevaren.
Terug bij het huisje heb ik weer iets heel stoers gedaan, al zeg ik het zelf. Ik ben in de rivier gaan zwemmen die vol zit met piranha’s. De meeste strandjes worden met netten afgezet vanwege deze knuffeldieren. Ik zag ze ook al naar m’n tenen loeren…
Rond een uurtje of acht vonden we het wel weer genoeg geweest en zijn we met twee vrouwen meegereden, die hun volumeknop volop open hadden gedraaid en aan een stuk door brabbelden over alle plekjes waar we langs reden. Hierbij konden ze het niet laten om het geregeld over ‘die negers’ te hebben. Apart volk, ‘die Surinamers’.