Verpleegster in hart en nieren

Ik begin me steeds meer thuis te voelen op de afdeling. Het werk ging vandaag al een stuk gemakkelijker en je begint de patienten nu een beetje persoonlijk te leren kennen. Naast de routine heb ik zeker ook een hoop nieuwe dingen mogen leren (en dat waren niet alleen christelijke liedjes). Zo heb ik bij een aantal patienten de anamnese af mogen leggen voor in het dossier. Hierbij merk je heel goed wat voor positie je hebt bij de patienten, want ze zien je echt als een volwaardig verpleegster, die overal verstand van heeft. Dus ook als je drie keer de bloeddruk verkeerd meet, of je onhandig hun armen in hun blouse probeert te sjorren, vinden ze alles prima en kijken ze (zover ze daartoe in staat zijn) geinteresseerd toe.
‘s Middags heb ik samen met Jenny (een Nederlandse verpleegster) een catheter in mogen brengen. Het is echt leuk om bij zo veel dingen betrokken te worden, je leert er zo veel van.
Ik ben na het werk ontzettend moe, maar ik heb nu ook al weer zin in morgen. Nieuwe dingen leren, de zusters beter leren kennen, lachen om hun gekibbel en geroddel (voornamelijk over het mannelijke personeel) en om de gekke patienten die vanuit hun bed elke beweging van je in de gaten houden en kunnen genieten van een simpel ‘goedemorgen’. Je wilt niet weten hoe blij ik ben dat ik m’n stage in dit ziekenhuis loop!
Zaterdag en zondag gaan we het binnenland in! We hebben van een van onze collega’s een telefoonnummer gekregen van een gids en hebben gelijk een trip geboekt. We gaan naar Nickerie en Bigipan, wat het ook mag zijn. Daar zullen we in een hangmat overnachten. Spannennnd!