Sranan Sani...?

Deze blog begint al vroeg, namelijk half drie ’s ochtends toen de ‘kleine regentijd’ besloten had nog eens van zich te laten horen. Een razende storm denderde de hele nacht door waarbij de halve oceaan naar beneden kwam. Dit deed me overigens in m’n slaapdronken bui denken dat Wouter midden in de nacht een douche nam… ’s Ochtends leek alle nattigheid weer voorbij te zijn, maar de rest van de dag heeft het eigenlijk wel geregend. Ik vond het niet zo erg, want je krijgt het er toch nooit koud van.
Wouter was het appartement niet uit te sleuren, dus ben ik alleen op m’n fietsje de stad maar eens gaan uitpluizen. Zo kwam ik uit bij de Hermitage Mall, een overdekt winkelcentrum incl. McDonald’s en Converse winkel. Ik had er al wel over gehoord, dat het een beetje veramerikaanst was door alle dure merkwinkels, maar ik was niet echt onder de indruk. Alles was nogal uit verhouding: er waren veel Surinaamse winkels, een paar merkwinkels en ook een groot aantal pandjes dat leeg stond. De Surinaamse winkels hebben (na Europa gewend te zijn) de meest afschuwelijke fluor-glitter kleding en de merkwinkels zijn te duur, waardoor je er alleen een verveelde verkoper in aantreft. Na een rondje te zijn gelopen langs alle winkeltjes vroeg ik me af waar al die mensen zich verstopt hadden. En ja hoor, die stonden stuk voor stuk in de rij bij de McDonald’s. Het ziet er misschien gezellig uit, die schommelkonten, het is net zo slecht als in elk ander land. De meeste mensen die in het ziekenhuis worden opgenomen hebben dan ook diabetes. Het schijnt ze geloof ik niet echt af te schrikken. Die ziekte komt zo vaak voor, dat hij compleet wordt onderschat.
Nog zo iets geks en wat ik al drie weken kwijt wil, is de manier waarop ze met hun afval omgaan. Werkelijk alles wordt hier achteloos over de schouder weggegooid, of het nou op straat is, in het ziekenhuis, midden in de natuur of in de rivier. Overal liggen flesjes, plastic bakjes, sigarettenpakjes noem maar op. De straten worden elke avond weer schoongeveegd, maar in de rivier kun je bijna lopen op de massa troep die tegen de kant aan klotst. Waarom nou weer, toch?! Is het nou zo veel moeite om gewoon wat prullenbakken neer te zetten? Het is maar een raaaaaar land.