Viva la Vida

We zijn hier weliswaar voor een zorgstage, gisteren hebben we echt een heel mooi vakantiedagje gehad. Met de taxi werden we midden inhet centrum gedropt, nadat de chauffeur uitgebreid zijn beklag had gedaan over ‘de jeugd van tegenwoordig’ en de hoge benzineprijzen. Uiteraard hebben wij hem een luisterend oor geboden en hem getroost met een extra fooitje, maar ten wilden we ook wel écht de stad in.
We stapten uit op een gigantisch druk kruispunt waar we onszelf niet eens meer konden horen denken van al het lawaai. Bovendien word ik hier door het overgrote deel van de bevolking aangestaard alsof ik rechtstreeks van Venus kom, dus ik voelde me niet helemaal op m’n gemak.
Toen we uit de drukte weg waren, konden we gelukkig weer relaxed om ons heen kijken. En dat deden we ook zeker, want we stonden pal aan de Suriname rivier. Wat is die groot zeg!
Eigenlijk door toeval kwamen we ook bij het Onafhankelijkheidsplein en Fort Zeelandia terecht. Het is behoorlijk opvallend dat regeringsgerelateerde (en dan met name het presidentshuis) gebouwen en pleinen tot in de puntjes worden verzorgd en de rest nogal aan z’n lot over wordt gelaten.
Vlak naast het onafhankelijkheidsplein ligt het ‘palmenbos’, waar we onder die gigantische bomen hebben liggen chillen. Hier heb ik ook m’n eerste (en zeker niet m’n laatste!) Pinja colada van deze trip heb gedronken.
Het werd inmiddels al een beetje schemerig en dan wil je al helemaal niet in het centrum zijn. Dus hebben we snel onze taxivriend (August) gebeld en zijn we weer naar het appartement gegaan.